Maar ééns om de zoveel weken kan onze beroemde meester-verteller toch niet slapen - bezocht als hij zich dan immers weet, door de ondraaglijke herinneringen aan zijn meest indringende, meest passionele romance ooit: die met de bloedmooie, uiterst innemende Nastasja uit Wit-Rusland.
We schrijven het jaar 2007, een tamelijk gestrenge winter. Nastasja en Vitalski bewonen samen een appartementje in de Pastorijstraat, haar kinderen neemt 'ie erbij, en alles schijnt peis en vree. Op de radio speelt het Eerste Vioolconcerto van Beethoven. Maar: opeens komen ze ongeveer samen op een merkwaardig idee. "Ja," zo zeggen ze. "Wat, als we deze namiddag nu eens een beuling met appelmoes zouden gaan eten?" Een schijnbaar onschuldig initiatief, dat zich fataal maar onverbiddelijk tot een stuitende, schrikwekkende, bloederige geschiedenis ontvouwt, vol passie en verlangen, dood, erotische liefde en avontuur, met een uitkomst die zich niet laat gissen. En allemaal waargebeurd!
Het publiek weet niet wat het meemaakt, maar zit aldoor op het randje van zijn pluchen klapstoel.
Niemand in België kan zo goed van die uiterste grappige vertellingen uit zijn mouw schudden als de unieke Antwerpse Nachtburgemeester Don Vitalski. Stielman - maar ook iemand die het allemaal zélf heeft meegemaakt. Old school standup tragedy. Zoals Karel Michiels het wel eens stelde in De Standaard: "Als je dit jaar maar naar één comedian gaat, laat het dan Vitalski zijn." Johan Petit stelde in het boek "Vlaanderen Lacht": "De drie grootsten zijn Alex Agnew, Wim Helsen en Vitalski." Philippe Geubels zei in Humo: "Als ik Vitalski's veelzijdigheid zie, word ik jaloers."
